അല്പം മനശ്ശാസ് ത്രം

ഒരു ചെറിയ നൂൽക്കമ്പിയിൽ നമ്മൾ 50 ഗ്രാം ഭാരം തൂക്കുന്നു;
കുഴപ്പമില്ല : കമ്പി വലിഞ്ഞു നിൽക്കും.
പിന്നെ ഒരു 20 ഗ്രാം ,
ഒരു 10,
5
2
കമ്പി നന്നായി വലിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു അല്ലെ?
ശരി.
1 ഗ്രാം കൂടി.
വെറും സിമ്പിൾ ല്ലേ?
തലമുടിനാരിനു പോലും താങ്ങാവുന്നത്.
ഠപ്!!  നൂൽക്കമ്പി ശടേന്ന് പൊട്ടിച്ചിതറിപ്പോകുന്നു.
ങ്ഹും വെറും ഒരു ഗ്രാം!!!
50, 20, 10 ,5 ഒക്കെ നിസ്സാരമായി
താങ്ങിയതല്ലെ?
എന്നിട്ടെന്താ ഇപ്പൊ?!

 ഇതുപോലെയല്ലേ നമ്മുടെ മനസ്സും?
ആദ്യമാദ്യം എല്ലാം സഹിക്കും
എത്ര വലിയ ആഘാതങ്ങളും
സംഘർഷങ്ങളും താങ്ങും.
വലിഞ്ഞു മുറുകിക്കൊണ്ടായാലും
വേദനകൾ കടിച്ചമർത്തും;
കണ്ണുചോരാതെ, മനം പതറാതെ.
ഒടുവിൽ,
ഒടുവിൽ,
വെറും ഒരു നിസ്സാര കാര്യം,
മനസ്സു ചിതറിത്തെറിച്ചു പോകും;
വാരിപ്പിടിച്ചാൽ കിട്ടാത്തപോലെ,
തകർന്നുപോകും.
എത്ര ഒട്ടിച്ചുചേർത്താലും,
ചില വിടവുകളുംവടുക്കളും
 അവശേഷിക്കും.
ആ വിടവുകളിൽക്കൂടി
 നിണം ഒലിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും;
ഒരിക്കലും ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാതെ.