ഖജുരാഹോവിൽ.....
1.
ഖജുരാഹോവിൻ വീഥി... എന്‍ കിനാവിലെ നീല-
ത്തിരശീലകള്‍ തെല്ലു മാറിയോ മദം ചേരു-
മംഗഭംഗികള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകും വെളിച്ചത്തില്‍
നിത്യവിസ്മയം പോലെ സ്വര്‍ഗ്ഗമോ കാണാകുന്നു!!
പ്രണയം നിറം ചാർത്തും കുഞ്ഞുപൂവിതളുകൾ-
ക്കുള്ളിലെ മധുകണം നുകരാൻ കൊതിച്ചുവോ!
കൈവളക്കിലുക്കങ്ങൾ, തങ്ങളിൽ കലഹിക്കും
മണിമാലകൾ ലജ്ജാലോലുപം പൊൻ കാഞ്ചിയും.
വശ്യവാക്കുകൾ, മോഹനാംഗികൾ, നാണം തെല്ലും
തീണ്ടിടാവിലാസിനീ ഹർഷഹാസങ്ങൾ പോലെ,
ഉച്ചത്തിലത്യുച്ചത്തിൽ ചിരിമുത്തുകൾപൊഴി-
ച്ചടർന്നേ വീഴും നാട്യമോഹനം ചിലമ്പുകൾ!
ഒത്തുചേർന്നിവ തിമിർത്താടുമീ ഗാനോത്സവം
പകരും ലഹരിയിൽ നുരയുന്നെൻ കാതുകൾ.
പ്രേമനാടകങ്ങളിൽ, വിവിധം ശയ്യാകേളീ-
മർദ്ദിതം മ്ലാനം ചെറു മാലതീമലർമണം,
അത്തറിൻ സുഗന്ധമോടൊത്തുവന്നെത്തീകാറ്റിൽ
ദുരമൂത്തുണർന്നെന്നിലെത്രയോ ഭ്രമരങ്ങൾ!
കാമനകളെത്തൊട്ടുതഴുകിയുണർത്തിടും
അംഗലേപനങ്ങൾതൻ സ്നിഗ്ദ്ധത തേടീ സ്പർശം.
2.
ഖജുരാഹോവിൻ ക്ഷേത്ര നടകൾ കയറവേ
ഉണരും യാഗാശ്വത്തിൻ കുളമ്പാകുന്നൂ മോഹം.
പ്രണയം കവിതയായ് കലയായ് ശില്പങ്ങളായ്
ചുമരിൽ കരിങ്കല്ലിൽ ഈ മണൽത്തരികളിൽ
രതിഭാവങ്ങൾ വഴിഞ്ഞൊഴുകും രാഗങ്ങളായ്
പരിരംഭണത്തിന്റെയായിരം തിരകളായ്,
അഹങ്കാരത്തിൻ തടശ്ശിലയെയലിയിച്ചു
വേലിയേറ്റങ്ങൾ തീർക്കും തിങ്കളായുദിക്കുന്നു.
വിരഹം മഥിക്കാത്ത സംഗമോല്ലാസത്തിന്റെ
ആയിരമിതളോലുമാമ്പലായ് വിരിയുന്നു.
കേട്ടിരിക്കുന്നൂ പണ്ടേ സ്വർണ്ണ-ഗോപുരങ്ങളെ,
യൗവ്വനോന്മത്തം കാമം തുളുമ്പും ശില്പങ്ങളെ,
കാണുവാൻ വെമ്പീ മോഹം തിളയ്ക്കും ഹൃദയത്തിൻ
വന്യകാമനകളാ രതിവൈവിധ്യങ്ങളെ.
കാഞ്ചനദേവാലയത്താഴികക്കുടങ്ങള്‍ പോല്‍
ഉത്തുംഗ പയോധര ഭംഗികള്‍-നടുവിലൂ-
ടിഴയാന്‍ കൊതിക്കുമെന്‍ മോഹപത്മത്തിന്‍ ചെറു-
നൂലുകള്‍ ദാഹാര്‍ത്തരാം സ്വര്‍ണ്ണസര്‍പ്പങ്ങള്‍ പോലെ.
പൂവിതള്‍ത്തുമ്പില്‍ മഞ്ഞുതുള്ളിപോലധരത്തിൽ
തുളുമ്പും പ്രേമം നുകർന്നാർദ്രഭാവങ്ങൾ തേടും
കാമിനീമുഖം കരലാളനങ്ങളാലനു-
രാഗവേദിയിൽ ദൃശ്യവശ്യമായ് വിടർത്തിയും,
എത്രഹൃദ്യമായ് പ്രേമോദാരമായ് സമഗ്രമായ്
മുഗ്ദ്ധഭാവങ്ങൾ തെല്ലും ചോർന്നുപോയീടാതെയും,
പകർത്തീകല്ലിൽ സൂക്ഷ്മമംഗുലീചലനങ്ങൾ
നിത്യനിർവൃതിപ്രദം കലയായ് കവിതയായ്.
അഴകിൻ സുവർണ്ണാനുപാതമീയംഗങ്ങളിൽ
മിഴിവാർന്നിടും പ്രേമത്തികവീ ഭാവങ്ങളിൽ.
3.
ഏകനായ് വെറും കാഴ്ചക്കാരനായ് മുന്നേറവേ
തൃ ഷ്ണതൻ കനൽ നെഞ്ചിൽ പൊലിഞ്ഞേ പോയീടുന്നു.
വിസ്മയക്കണ്ണാൽ നവ്യബോധമണ്ഡലത്തിനാൽ
കണ്ടറിഞ്ഞുപോയ് നവപ്രേമഭാവനകളെ.
കേവലം ശില്പങ്ങളല്ലിവയൊന്നുമേ സാക്ഷാൽ
ദേവസങ്കല്പങ്ങൾതൻ പ്രതിരൂപങ്ങൾ മാത്രം.
നിത്യ യൗവ്വനയുക്തയാകുമീപ്രകൃതിയും
സത്യസുന്ദരരൂപൻ ചിത്പുരുഷനും കൂടി
പ്രണയിച്ചലിഞ്ഞലിഞ്ഞറിഞ്ഞൊഴുകീ പരസ്പരം
നിറവായ് തികവായി മാറുകയല്ലൊ ചിരം.
ആരുചൊല്ലിപോൽ കാമം പാപമെന്നെന്തേയിവർ-
ക്കറിവൂ കാമം ദേഹതൃഷ്ണയെന്നല്പജ്ഞാനം!
പാപമല്ലതു നിത്യ സത്യവും സൗന്ദര്യവും
സ്വച്ഛമായ് സമ്മേളിക്കും സ്വർഗ്ഗമാകുന്നൂ ഭൂവിൽ.
ഇന്ദ്രിയാതീതപ്രജ്ഞാസാഗരഹ്രദങ്ങളില്‍
പരമാനന്ദം നല്‍കും മാത്രകള്‍ പുണരുവാന്‍
കേവലം ശരീരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറമമൂര്‍ത്തമമാം
ദേഹികള്‍ ചേരും നിത്യ വിസ്മിതം മുഹൂര്‍ത്തമാം .
ശുദ്ധചിത്തനായ് ക്ഷേത്രനടകൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ
കലയാണുള്ളിൽ തിരമാലകൾ വിടർത്തുന്നു.
സ്വർണ്ണഗോപുരച്ചുവർ ചിത്രങ്ങൾ ഘോഷിക്കുന്നു
പ്രണയം ത്യജിക്കലും ഏറ്റുവാങ്ങലുമത്രേ.
സ്വന്തമാക്കുവാനല്ല പങ്കുവയ്ക്കുവാനല്ലോ
സാർവ്വലൗകികപ്രേമഭാവനയുണരുന്നു,
(ജൂലയ്2014)
