Tuesday 3 July 2012

സംശയത്തെപ്പറ്റി ചില സംശയങ്ങൾ


ആശങ്കകൾ ആണല്ലേ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നത്?
ഒന്നുകിൽ അങ്ങനെ ആണ് അല്ലെങ്കിൽ അല്ല ; ഇതു രണ്ടും നമ്മെ 
ഒരു പരിധിയിൽ കൂടുതൽ മഥിക്കില്ല. പക്ഷെ  രണ്ടിനും ഇടയ്ക്കുള്ള
അവസ്ഥ ഒരുതരം ശ്വാസം മുട്ടലാണ്. സശയം കൊണ്ട് നീറുന്നതിലും 
 എളുപ്പമാണ് ക്ഷമിക്കാനും മറക്കാനും. ഒരു സുഹൃത്ത് നമ്മെ വഞ്ചിച്ചോ
എന്നു്  സംശയം തോന്നിയാൽ നമ്മുടെ സമാധാനം നഷ്ടപ്പെടും .
എന്നാൽ നാം ചതിക്കപ്പെട്ടു എന്നു വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞാൽ
  കുറച്ചു നേരത്തെ വേദനയേ കാണൂ. പിന്നെ മനസ്സ് അതുമായി
 പൊരുത്തപ്പെടും.എന്നാൽ അങ്ങനെ ഒരു സംശയം തോന്നുകയും
അതിന്റെ നിജസ്ഥിതി അറിയാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗവും നമുക്കില്ലാതിരിക്കുകയും
 ചെയ്താലോ! ഉമിത്തീ നീറുന്നതുപോലെ മനസ്സു് നീറിപ്പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും.

          നമ്മുടെ ചിന്തകളുടെയും പ്രവൃത്തികളുടെയും സുതാര്യതയെ അത്
 പ്രതികൂലമായിബാധിക്കും.കാഴ്ചയും കേൾവിയും മങ്ങിപ്പോകും.
 സസാരം കൃത്രിമമാകും.നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വംവികലമായിത്തീരും.
 ആശങ്ക തരുന്ന വ്യക്തി എത്രമാത്രം നമുക്കു പ്രിയപ്പെട്ടതാണോ
 അത്രയധികം വർദ്ധമാനമായിത്തീരും നമ്മുടെ അസ്വസ്ഥതകൾ.

   ധ്യാനവും തപസ്സും പ്രാർഥനയും ഒന്നും മനസ്സിനെ സ്വസ്ഥമാക്കാത്ത
സന്ദർഭമാണത്.കാരണം എല്ലാ മതങ്ങളും അനുശാസിക്കുന്നതു്
വൈരം ഉള്ളിൽ സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ജപമോ തപമോ ധ്യാനമോ
 അനുഷ്ഠിച്ചാൽ അതു ഫലവത്താവില്ല എന്നാണ്. കാരണം
നമ്മുടെ ചിന്തകളുടെ ഏകാഗ്രത നഷ്ടപ്പെടും.അഥവാ നമ്മുടെ
 ഏകാഗ്രത പകയൊ വിരോധമോ തോന്നുന്ന വ്യക്തിയായി മാറും.
ഈശ്വരനോ ഇഷ്ടമൂർത്തിയോ ചിന്താകേന്ദ്രമാകേണ്ടതിനു പകരം
പ്രസ്തുത വ്യക്തിയോ വ്യക്തികളോ ആ സ്ഥാനം കൈയ്യടക്കും.
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ ശത്രുവിനെയാകും നാം ദൈവമാക്കുക;!
 എങ്കിലും ശത്രുത മറക്കാൻ പരിശീലിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.
ആധുനിക മനശ്ശാസ് ത്ര, മനോവിജ്ഞാനീയ
സിദ്ധാന്തങ്ങൾ പലതും നമ്മെ തുണയ്ക്കും.

       പക്ഷെ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ശരിയോ തെറ്റോ എന്നറിയാത്ത,
 ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നറിയാത്ത ഒന്ന് എപ്രകാരമാണ് നാം മറക്കുക?
 പൊറുക്കുക? മറക്കുക എന്നത് സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രവൃത്തിയാണ്.
എന്നാൽ മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുക എന്നതു് ബോധപൂർവമായ ഒന്നും.
ബലമായി ഒഴിവാക്കാൻ നോക്കുന്നത് സ്ഥിരപ്രതിഷ്ഠ നേടും.
 (whatever we resist will persist) മാന്തി മാന്തി വലുതാവുന്ന വ്രണം പോലെ
 അതു മനസ്സിനെ കാർന്നു തിന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും.

2 comments:

  1. ആശങ്കകൾക്കും ആശകൾക്കും അപ്പുറം
    സ്വന്തം വേദനകളെ വീണ്ടും വേദനിപ്പിച്ച്
    ഒരു ഭ്രാന്തിലൊളിക്കുന്ന
    ജീവിതം
    അതിനെക്കുറിച്ച് ആരും എഴുതുന്നില്ല.

    ReplyDelete
  2. നന്ദി അശ്വനി ദേവ്

    ഞാൻ താങ്കളുടെ ആശയങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാം

    ReplyDelete