അഥർവ്വം

അഥർവ്വം 

ഞാനൊരു തുള്ളി. 
നിറം ചോർത്തിക്കളഞ്ഞ് 
കണ്ണുനീരെന്നു വിളിക്കാം.
വിശുദ്ധി ചിഹ്നമായി 
പൂജാമുറിയോളം കയറ്റാം.

ചുവപ്പുടുപ്പിച്ചു 
അശുദ്ധ രക്തം എന്നു വിളിക്കാം. 
പതിത്വം കല്പിച്ചു
പടിക്ക് പുറത്ത് നിർത്താം.

പൂജാമുറി ഒരു
പാദപീഠത്തിന്റെ അടിമത്തം,
പൂതലിച്ച ശവഗന്ധം,

പടിക്കപ്പുറം അതിരെഴാ
സഞ്ചാരവീഥികൾ.
അന്ധകാരച്ചിറകുകൾ.

അകമേ മന്ത്രശക്തീഗരിമ ,
സുരക്ഷയുടെ ത്രികോണംദൈവികതയുടെ പട്ടാട.

എനിക്ക് ഭോഗിക്കപ്പെട്ട ഭൂമിയും
അപഥഗാമിനികളായ പുഴകളും
രജസ്വലയായ ആകാശവും മതി .

മന്ത്രജലവും
ജപനൂലുകളും
ശംഖൊലികളും വേണ്ട .

                                            (ഫെബ്രുവരി 2014)