മരുഭൂമികൾ ഉണ്ടാകുന്നത്.......

മരുഭൂമികൾ ഉണ്ടാകുന്നത്.......

എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു മരുഭൂമിയുണ്ട്;
പഥികരെ മരീചിക കാട്ടി
വഴിതറ്റിച്ച്,
പ്രതീക്ഷകൾ ഊട്ടി വളർത്തി,
കവർന്നെടുത്ത് ചണ്ടിയാക്കി,
വലിച്ചെറിയുന്ന ഒരു മരുഭൂമി.

എന്നിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നവർ,
സ്നേഹം വറ്റി,
നിർജ്ജലീകരിക്കപ്പെട്ട്,
ആത്മാവിൽ ഉണങ്ങിപ്പോകുന്നു.

രാത്രിയിൽ പുതയ്ക്കാൻ
ഇറ്റു സ്നേഹമില്ലാതെയല്ലെ
പകലൊക്കെ ഞാൻ ചുട്ടുപൊള്ളുന്നത്!

എന്നിലൊഴുകി മരിച്ച നദികൾ ,കടലുകൾ,
മഹാസമുദ്രങ്ങൾ.........
എല്ലാം കുടിച്ചു വറ്റിച്ചിട്ടും
ഞാൻ വരണ്ടിരിക്കുന്നു.

ആരൊഴുകി നിറയുമെന്നിൽ!
ഒരിക്കൽ കടലായിരുന്ന കരളാണ്
മരുഭൂമിയായിരിക്കുന്നത്.
ചൂളം കുത്തുന്ന മണൽക്കാറ്റുകളിൽ
പഴയതിരമാലകൾ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കു
ഓർമ്മ പുതുക്കാൻ എത്താറുണ്ട്.

പ്രണയികളുടെ കണ്ണുകളിലെ
നക്ഷത്രങ്ങൾ കരിഞ്ഞൊടുങ്ങി
വലിയ ഗർത്തങ്ങളാകുന്നത്
എന്റ മാറിലാണ്.
വിരഹം നിഴൽ തീർത്ത് മോഹിപ്പിക്കുന്നതും
മറ്റെവിടെയുമല്ല.

ആരു പൂത്തുനിറയുമെന്നിൽ!
ഒരിക്കൽ പൂങ്കാവനമായിരുന്ന മനസ്സാണ്
പൊള്ളിത്തിണർത്തു കിടക്കുന്നത്.
കള്ളിച്ചെടികൾ പഴയ ഓർമ്മയിൽ
ഇടയ്ക്ക് പുഷ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.
ചാപിള്ളകൾ പോലെയുള്ള പൂക്കൾ!

എന്റെയുള്ളീൽ ഒരു മണൽക്കാട്
വാപിളർന്നിരിക്കുന്നു;
ഇരയെ കെണി വച്ച് പിടിക്കുന്ന
 ഒരു തരിശ്.